De ooit zo belangrijke ecologistische partijvoorzitter Wouter Van Besien (Groen) stapt uit de nationale politiek. Hij maakt de overstap naar de VDK Bank, een financiële instelling met wortels in de christelijke arbeidersbeweging. Hij was al Vlaams parlementslid af, maar streek tot in maart dit jaar een uittredingsvergoeding op. Dit was gelijk aan zijn wedde tussen 2014 en 2019. Sinds de verkiezingen in mei heeft hij dit 10 maanden achtereen opgestreken. Als je weet dat een volksvertegenwoordiger zo’n 5000 euro verdient, is het rekensommetje snel gemaakt. Wat doet u met 50.000 euro? Alvast geen werk zoeken, want Van Besien wist het na 1 jaar nog steeds niet. Deze zomer keerde het tij van besluiteloosheid; Van Besien werd besmet door de unique selling proposition van de ACW-bank VDK Bank.
De bank maakt hard dat het enkel belegt in duurzame en verantwoorde projecten. Niet geremd door de felle oppositie die Van Besiens partij aan het adres van de financiële wereld levert (en dus ook VDK), klopte Van Besien aan bij de bank met als persoonlijke missie om dit kader van duurzaamheid inhoudelijk aan te vullen. Van Besien wandelde binnen en kreeg een gesprek. Zonder de gebruikelijke numerieke / psycho-sociale CEBIR-testjes in te vullen of zich eerst te bewijzen in rollenspelen. Met succes werd hij zodoende aangenomen in een coördinerende functie. Het lijkt er trouwens op dat zo’n middenkaderfunctie in een bank en de hoedanigheid van Antwerps gemeenteraadspoliticus voor zijn partij geen deontologisch probleem vormt.
Blootlegging van grondleggend probleem
Tegen deze achtergrond lijkt de partij Groen carrièrepolitici te kweken die enerzijds afkerig lijken te staan tegenover “het systeem”, maar anderzijds in de praktijk oude wijn uit nieuwe zakken lijken te schenken. Kristof Calvo bijvoorbeeld, die jarenlang niets tegen de luchtvaart had, keerde zijn kar onder druk van de actualiteit en de hype om internationaal transport op fossiele brandstoffen te bekritiseren. Meyrem Almaci, tot slot, staat dan weer in de Wetstraat alom bekend om vlees noch vis te bekennen in dossiers. In dossiers waar een groot deel van de Groen-kiezers nota bene het activisme van hun partij verwachten en hun hoop stellen.
Wouter Van Besien legt een algemeen probleem bloot van zijn partij, We distilleren vooral de complete overbodigheid van Groen in het publieke debat en dezelfde soort hypocrisie die de partij net als de overige partijen in het halfrond bedrijft. Want hoe je het draait of keert, een bank die geen winst maakt, is geen bank. Het bankmodel van VDK, straks geperfectioneerd door Van Besien, blijft een verdienmodel in hetzelfde soort kapitalisme. VolksLiga is niet tegen het kapitalisme. Het is immers de juiste economische hoeksteen voor onze maatschappij van keuzevrijheid en vraag-aanbodwerking. De partij wenst evenwel een complete hertekening van het politieke landschap alsook de financiële wereld. Dit gebeurt door de kiezer-consument meer macht te geven over eigen middelen. En begint vooral bij de ontmanteling van de ECB als centraal politiek monopolie-orgaan en particuliere mogelijkheden om zelf geld te beheren en de economie te sturen.