Jobs, jobs, jobs… maar bijna evenveel werkzoekenden. Over enkele dagen terug publiceerde BBC een artikel over de hoge eisen van de werkgevers. Vele uitzendbureaus signaleren dat vele van hun klanten (werkgevers) veel te hoge eisen stellen aan junior profielen. Dit omdat ze zelf zo min mogelijk in opleiding willen steken, of gewoon heel kieskeurig willen zijn. Daardoor raken vele vacatures niet ingevuld. Het is natuurlijk ieders recht om mensen aan te trekken die perfect binnen het plaatje passen, maar vaak is dat niet realistisch. Het zijn vaak de meest commerciële beroepen die van hun selectie een potje maken en soms gewoon keihard discrimineren o.b.v. kenmerken die niet of weinig relevant zijn voor het goed functioneren. Daardoor vallen de sociaal zwaksten vaak uit te boot.
Mysterycalling is geen oplossing, maar bedrijven moeten wel actief worden gepeild naar hun vermogen om nieuwe werknemers op te leiden. Ook zouden ze hun selectiecriteria moeten durven aftoetsen aan de werkelijke behoefte. Bedrijven die bijvoorbeeld in een IBO-stelsel zitten of studenten aannemen, eten uit de hand van de overheid en kunnen hierbij betere opvolging krijgen. Vaak zijn opleidingen, de VDAB en de HR-bedrijven nog te veel eiland die elkaar niet opzoeken. Er zit veel expertise die kan worden samengebracht. De doelstelling blijft om zo veel mogelijk mensen aan de slag te krijgen, maar ook om de verwachtingen van bedrijven wat te temperen. Het is niet volledig ondenkbaar dat een bedrijf niet de kennis of de budgetten heeft om mensen op te leiden. Toch is dat een technische uitdaging die makkelijk kan worden opgelost door de juiste mensen samen te brengen.