Gisteren was Ken Willekens op het “info-event” van Spreeuwenhoek georganiseerd door het stadsbestuur.
De laatste alinea bevat onze conclusie.
Er waren meer dan 100 nieuwsgierige mensen uit de wijk, die nagenoeg allen tegen de toekomstige verharding zijn.
Er was een scherm met een diameter van nog geen meter en geen microfoon. Het monoloog van Patrick Princen was nauwelijks te horen. De opening was het argument waarom Spreeuwenhoek bebouwd zou moeten worden: “Het is een goede, aantrekkelijke locatie waar mensen graag zouden willen wonen, dicht bij het station”. Recht uit het boekje van een projectontwikkelaar. Over de natuur en ecologie werd niet gesproken. Wel over behoud van de open ruimte. Maar open ruimte behouden doe je toch door er juist niet te gaan bouwen? Hoeveel hectare er verhard zal worden daar kunnen ze geen getallen over geven. Maar geloof ons, het zal exponentieel veel meer zijn dan wat ze op de vesten zullen trachten te ontharden. Symboolpolitiek noemt men dit ook wel, en greenwashing.
Gezien men niet kan zeggen hoeveel hectare er verhard zal worden kan men ook geen goede watertoets doen. Ze zeggen wel dat die er is, maar we zijn het spoor bijster. Als iemand ons die kan bezorgen, graag!
Na het monoloog van Patrick kwam er een monoloog van de projectontwikkelaar die kwam zeggen dat er enkel lintbebouwing en appartementen zullen mogen komen en per perceel een maximaal aantal woningen. De ontsluiting voor alle wagens die erbij komen zullen via de Leuvensesteenweg komen, die nu al iedere ochtend en avondspits een enorme file vertoont.
Hierna mochten de mensen vragen stellen, maar niet in de grote groep, enkel aan de gesprekstafels. Op die manier spelen ze de mensen uit elkaar. Het motto verdeel en heers is hen nog steeds toe te schrijven. Aan de gesprekstafels zaten mensen die weinig inhoudelijks wisten te vertellen. We kwamen dus van een kale reis terug. Dit is de manier waarop dit stadsbestuur inspraak organiseert. We moeten terugvallen op de wetgeving die ons bepaalde rechten geeft. Meer mogen we er niet van verwachten.
Gelukkig hebben we ook strijdlustige mensen ontmoet en hopen we dat de verharding daar niet zal kunnen doorgaan door hun inspanningen. We weten niet of we dit na de verkiezingen in 2024 zullen kunnen tegenhouden. maar we zullen proberen.
Als conclusie: Ze ontharden in het zicht van de mensen zodat ze groen lijken en met de moed der wanhoop in de buurt van hun beloofde aantal geplante bomen kunnen komen (1 per Mechelaar, de compensatieboomen van bekappingen elders meegeteld blijkbaar). Maar ze blijven elders inzetten op het verharden van onze dierbare natuur. Spreeuwenhoek is er een voorbeeld van. Kantvelden, Wattland en Zennebeemden ook. vergeet ook Malinas niet. Allemaal plekken waar dit “groene” bestuur verder wil blijven verharden. Het is duidelijk belangrijker om 120000 inwoners te kunnen aantrekken dan het is om onze mooie stad leefbaar en echt groen te houden.