Beste Mechelaar, pendelaar, bezoeker en al wie onze stad lief heeft,
Dit is mijn eerste editoriaal, exact een jaar voordat wij onze voordrachtsakte met onze kieslijst moeten overhandigen. En er valt al heel wat te zeggen over de gevoerde politiek in Mechelen. In de aanloop naar de vorige verkiezingen was er een algemene enigheid onder de Mechelaar over de positieve verfraaiingen in de stad. Daarvoor gaf de kiezer de stadslijst van Open VLD, Groen en onafhankelijken een goed rapport; met een absolute meerderheid kon de stadslijst de stad alleen besturen. Daarin zag de stadslijst ook ineens uitgelezen kansen om ingrijpende wijzigingen in onze openbare ruimte ongehinderd door te voeren, waaronder de grootste verandering sinds de afbraak van de stadsomwalling begin 19de eeuw, met name het enkelrichtingsverkeer op de vesten.
Het wordt door het stadsbestuur telkens als ‘beslist beleid’ genoemd en men beroept zich precies op die absolute meerderheid om dat besliste beleid te legitimeren. Door het electorale telsysteem Imperiali is het inderdaad zo dat de stadslijst als triomfator uit de verkiezingen kwam en de meerderheid van de zetels kon bemachtigen. In percentage landde de stadslijst echter op 47,7% en aangezien er een groot contingent aan kiezers blanco of niet stemden, moet dat percentage ook nog naar beneden worden gewogen om een vollediger, representatiever beeld te krijgen. Wat ik hiermee wil zeggen, is dat het stadsbestuur wat meer bescheidenheid aan de dag had mogen leggen.
Want de herinrichting van de vesten staan symbool en zijn symptomatisch voor vele andere kleinere ingrepen waar de Mechelaar nooit om had gevraagd. Denk niet enkel aan wijzigingen van rijrichtingen, maar ook aan het knippen van straten, weghalen van parkeerplaatsen, van relatief veilige situaties voor zwakke weggebruikers totaal onveilige situaties maken en het uitbreiden van betalende parkeerzones. Je zou denken dat er grootschalige, geloofwaardige participatietrajecten zouden worden uitgewerkt, zodat het stadsbestuur aan de ene kant met goede gemoedsrust zijn ambities kan waarmaken en zodat de Mechelaar aan de andere kant mee kan schrijven aan gedragen beleid.
Maar dat zou iets te naïef zijn. Iedereen kent wel de t-shirts met het cliché opschrift in het Engels “I visited … and all I got was this lousy t-shirt“. Zo moet ik helaas de vergelijking maken met het Mechelse beleid. Al wat de Mechelaar uiteindelijk krijgt, is de mogelijkheid om over ditjes en datjes in de marge te beslissen. Belangrijke vragen over de impact van de veranderingen gaan de beleidsmakers uit de weg. Op buurtvergaderingen worden de burgemeester en de schepenen uitgejouwd. Toch geven de leden van de politieke meerderheid geen millimeter toe op een eventuele erkenning van hun duidelijke fouten. Straffer nog: het regent arrogante opmerkingen en verweren in de richting van eenieder die zich kritisch opstelt.
Neem nu de loopwedstrijd eind deze maand, waarvan het traject door de Margaretatunnel van de Tangent gaat. Ook al is het een zondags evenement, toch is de afsluiting van deze belangrijke verkeersader symbool voor de lak aan nuchterheid van de meerderheidspolitici. Vol van zichzelf en hun verwezenlijkingen (de Tangent is nota bene een schim van het oorspronkelijke plan) willen de politici i.s.m. energiereus Engie de sporters de prachtige infrastructuur laten bewonderen. Een route via de Kiss&Ride, de stationsparking en de fietsostrade erboven was niet verregaand genoeg. Ook de commerciële invulling van de infokiosken op de drukke oversteekplaats op het Kardinaal Mercierplein getuigt van onverantwoord, gevaarlijk geëxperimenteer met de openbare ruimte. Het is om het even wat. Alles moet wijken voor het marketingverhaal van de stad en van haar politici. Maar met verkeersveiligheid speel je niet.
Met dergelijke grondhouding tegenover de eigen bevolking is het geen wonder dat actiegroepen ontstaan en dat de toon van de oppositie scherper wordt. De polarisering is dan ook stuitend: ofwel ben je voor positief beleid en ben je pro stadsbestuur, ofwel word je in het hoekje geduwd als een negatieve opposant die tegen alles is. In 2018 schreef VolksLiga een programma van ruim 200 constructieve punten voor een verantwoordelijke, financieel gezonde stad, die perfect in lijn waren met visies van andere bestuurspartijen. VolksLiga begrijpt dat het niet volstaat om enkel boos te zijn. Er moet ook een alternatief op tafel komen. Aan dat alternatief, geïnspireerd op onze libertaire en humanistische waarden, daaraan werken we nu volop. En de Mechelaar is mee uitgenodigd om daaraan mee te schrijven.
Doe mee en word gratis lid door een e-mail te sturen naar info@volksliga.eu
Voor vrije Mechelaars!
Henning Van Duffel, voorzitter VolksLiga Mechelen.