Eigenaars & huurders

Burgers moeten op termijn zicht kunnen hebben op een eigendom. Zij hoeven hier niet voor te kiezen, maar zij die er willen voor kiezen mogen niet door de overheid worden gehinderd. Eigenaars zijn immers diegenen die de meeste garantie kunnen bieden op het in stand houden van onze verzorgingsstaat. Volgens deze logica zouden eigenaars moeten beloond worden. Ironisch genoeg zijn eigenaars vandaag vaak de grootste melkkoeien van wie de welvaart moet worden herverdeeld. Denk maar aan de hoge kadastrale inkomens en allerlei grondbelastingen die worden gevraagd. VolksLiga verzet zich tegen de jaloeziecultuur tegenover diegenen die meer bezitten. Eigenaar zijn mag niet synoniem staan met zorgen en lasten. Eigenaar zijn moet ten minste een financiële status-quo betekenen. De keuze om eigenaar te worden moet vertrekken vanuit de motivatie om stabiliteit en levenskwaliteit te verwerven.

Vandaag is het hip en trendy om collectief te wonen en afstand te nemen van persoonlijk bezit. Nochtans is boekhoudkundig gezien een gezonde passiefzijde onontbeerlijk als verzekering om niet in de armoede terecht te komen. Een bijkomende uitdaging is dat vele mensen wel de wens hebben om te kopen, maar dat niets binnen een redelijk budget valt. Vaak heeft dat te maken met regelneverij qua standaarden, de toenemende gentrificatie en vastgoedkeuzes van overheidswege die betaalbare woonoplossingen uitsluiten. Ook de bouwwoede van lokale overheden om zo veel mogelijk sociale woningen te zetten, doet de prijzen van zowel de private huurmarkt als koopwoningen de lucht inschieten.

Wij zien twee hoofdzakelijke problemen bij sociale woningbouw.

(1) Het is en blijft oneerlijke concurrentie.

(2) De keuze om zo veel mogelijk mensen het vooruitzicht op een sociale woning te bieden lost de woningnood niet fundamenteel op. Wanneer lokale overheden geen goedkope woonoplossingen vooropstellen of ermee willen experimenteren, wordt immers een nog groter deel van de bevolking verwezen naar een sociale woning. Dit terwijl sociale woningen net voor de allerzwaksten bestemd zijn. VolksLiga maakt de analyse dat de overheid door een behoudsgezinde en ambitieloze vastgoedpolitiek een groot deel van de middenklasse mee in de armoede duwt.

Verhuurders moeten verder worden vrijgesteld van allerlei renovatieverplichtingen, maar het niet uitvoeren van werken kan wel leiden tot het niet meer mogen verhuren van het pand. De overheid hoeft dit niet te verbieden, maar we geven verzekeraars en makelaars een vrijgeleide om strenge eisen stellen in verband met verhuurpanden. Een huurder moet een onafhankelijke makelaar kunnen inschakelen om wantoestanden te laten vaststellen en over te maken aan het gerecht. Deze regelgeving willen we in stand houden om huisjesmelkerij tegen te gaan.

Huurders die het bont maken en wanneer dit ook kan worden bewezen door meermaalse toenaderingspogingen zonder vruchtbaar resultaat, moeten sneller uit hun woning kunnen worden gezet.

Ruimtelijke ordening

Ook al is Vlaanderen volgebouwd, we pleiten niet zomaar voor een betonstop of voor het reduceren van de grootte van een bouwplek. Wat we wel willen is dat op ambitieuze manier gebieden worden afgebakend die aan de natuur gereseveerd worden. Het inkleuren van deze gebieden mag bestaand woongebied overlappen, met die voorwaarde dat de lokale overheid (eventueel ism het Vlaams Gewest wanneer de lokale overheid niet over voldoende middelen beschikt) een verkoopsovereenkomst met de huidige eigenaren onderhandelt om deze grond over te kopen wanneer er tot verkoop wordt overgegaan. Op termijn volgt de afbraak van de woning en de herverkaveling van de grond in de vorm van bosgrond of moestuin.

We pleiten voor de hervorming van stedenbouwkundige voorschriften. Hoe minder hoe liever. Hoogtebegrenzingen zijn bijvoorbeeld niet meer van de tijd.